U kompletno osmišljenom, i u secesijskom stilu realizovanom enterijeru Svečane sale Skupštine opštine Apatin, izdavaja se zidna slika, izvedena u posleratnom, socrealističkom maniru, poznatog apatinskog likovnog stvaraoca Rudolfa Udvarija. Na kompoziciji koja pokriva gornju polovinu bočnog zida predstavljene su scene iz poljoprivrednog života kao i radovi na industrijalizaciji države.
Rođen je u Štenbergu (Moravska) 1898. godine, gde dobija osnovnoškolsko obrazovanje i završava dva razreda realke, nakon čega stiče jednogodišnje litografsko obrazovanje. Po završetku Prvog svetskog rata dolazi u Apatin, gde se trajno nastanio i radio kao trgovački pomoćnik. Udvarijev slikarski talenat brzo je bio zapažen (bavio se izradom plakata i scenografijom za apatinske amaterske pozorišne grupe), te se na sugestiju apatinskog slikara Karla Grajnera, ozbiljnije posvećuje slikarstvu. U cilju sticanja neophodnog likovnog obrazovanja odlazi u Keln gde pohađa jednu slikarsku školu. Po povratku u Apatin, angažovan je na oslikavanju enterijera većeg broja rimokatoličkih sakralnih objekata (većinom crkve) širom Bačke. Serija uspešno realizovanih projekata započela je oslikavanjem župne crkve u Kupusini (svod i zid), i bila nastavljena u Sonti (1934.), Svilojevu (1934.), Čonoplji, Kljajićevu (1937.), Kolutu (1937.), Adi, Gakovu i Filipovu (samostanska kapela). U ovom periodu, tematski raspon njegovog slikarstva kreće se, od dominantno religioznog (pored oslikavanja sakralnih objekata radio je i slike tehnikom ulja sa ovom tematikom), do portretnog (ostvario je u istoj tehnici brojne portrete svojih sugrađana koji su ostavili značajan trag u privrednoj i političkoj sferi Apatina), a radove je realizovao, skoro isključivo, po narudžbini. Poslednji veliki angažman u vezi sakralnih objekata imao je u Apatinu, 1939. godine, kada je na osnovu predložaka, skica, minhenskog slikara Riharda Holcnera, oslikao svod ovdašnje župnog hrama Uspenja Bogorodice (izveo je pet novozavetnih kompozicija-Uspenje Bogorodice, Sveta porodica, Rođenje Hristovo, Sveta Cecilija i Blagovesti).
Nakon Drugog svetskog rata, kao radnik apatinskog Brodogradilišta, oslikao je, tokom 1953. godine, ovdašnji Dom kulture, tj. tavanicu sale, u socrealističkom maniru (5 kompozicija-Bratstvo i jedinstvo, Obnova i izgradnja, Nova država, Poljoprivreda i prirodna bogatstva i Umetnost i kultura).
Smanjenjem obima naručenih dela, Udvarijeva likovna preokupacija se u najvećoj meri usmerava ka realizaciji ličnih slikarskih ideja. Uradio je u manjim formatima brojne apatinske vedute, u tehnici akvarela (ređe u ulju), koje predstavljaju značajan segment njegovog stvaralačkog opusa u kojem je dao interesantnu slikarsku transpoziciju grada (“Apatinsko pristanište”, “Dunav sa pogledom na Apatin”, “Apatinska crkva viđena sa pijace”, “Novo Kupatilo sa Čaraparom i Pilanom”, “Ribarska centrala”, itd.). Realizovao je i serije crteža (olovka, ugalj, tuš) sa motivima iz radničkog života (“Brodogradnja”, itd.), gde je demonstrirao solidne crtačke mogućnosti. U istoj tehnici, kao i u akavarelu, uradio je mnogobrojne pejzaže inspirisane Dunavom i prirodom iz okoline grada (“Mali Dunavac”, “Priroda sa drvećem”, itd.). Tokom 1950-ih godina, bio je angažovan, u okviru likovne sekcije KUD “Jedinstvo” Apatin, na edukaciji polaznika slikarskih tečajeva (kao instruktor za razne slikarske tehnike), a učestvovao je i na više kolektivnih izložbi u zemlji (Apatin-1951., Novi Sad 1951., 1952., itd).
Jedna od konstanti njegove likovne delatnosti, kojoj je bio posvećen i u periodu nakon Drugog svetskog rata, bila je izrada pozorišnih kulisa, oslikavanje “firmi“za razne zanatske radnje i ugostiteljske objekte, kao i izrada plakata za apatinska preduzeća.
Slikarski radovi mu se nalaze u posedu mnogih rimokatoličkih župa, kao i u privatnim kolekcijama, a izvestan broj i u fundusima nekih inostranih galerija (Salcburg-Austrija). Umro je u Apatinu 1960. godine.
Autor-Tomislav Šimunović
